بررسی مقایسه ای فراوانی دلیریوم بعد از جراحی مفصل ران و جراحی عمومی و برخی عوامل موثر بر آن در زنان سالمند بستری

مقدمه و هدف: حدود 30% بیماران بستری در واحدهای جراحی و مراقبت ویژه قلبی و 40 تا 50 درصد بیماران در مرحله به هوش آمدن پس از جراحی مفصل ران دچار یک دوره دلیریوم می شوند. دلیریوم بعد از جراحی مفصل ران در سالمندان باعث عوارض متعدد،پیش آگهی بد و حتی مرگ و میر می شود. هدف این مطالعه مقایسه دلیریوم بعد از جراحی در سالمندان تحت جراحی ارتوپدی و جراحی عمومی بوده است. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی می باشد، جامعه پژوهش در این تحقیق شامل کلیه سالمندان بالای 65 سال تحت جراحی عمومی و جراحی مفصل ران بستری در بیمارستان شهداء خرم آباد بود. نمونه های این پژوهش را 100نفر از زنان سالمند (بالای 65 سال) با جراحی مفصل ران و100  نفر تحت جراحی عمومی تشکیل می دادند که با استفاده از نمونه گیری آسان انتخاب شده و در مدت 7 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه دموگرافیک، نوع عمل، شرح حال و آزمون مختصر وضعیت روانی بود. یکبار قبل از عمل و روزهای دوم تا پنجم بعد از عمل هنگام صبح و غروب با آزمون مختصر روانی، معاینه وضعیت روانی توسط پژوهشگر انجام شد و وضعیت شناختی هر دو گروه به وسیله این آزمون سنجیده و میانگین نمرات شناختی هر دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t مستقل وآنالیز واریانس وآزمون ویلکاکسون انجام گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد که میانگین نمره کل شناختی در گروه جراحی ارتوپدی 21/78و گروه جراحی عمومی 23/94 بود. مقایسه میانگین نمره کل شناختی بعد از جراحی در دوگروه نشان داد که بین میانگین نمره کل شناختی در دوگروه اختلاف معنی داری وجود دارد(0/001>p). نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان گفت بروز دلیریوم در گروه ارتوپدی بیشتر و میانگین نمرات شناختی در این گروه کمتر از گروه جراحی عمومی است.